Robertskruid Familie: Geraniaceae (Ooievaarsbekfamilie) Een kruid waarvan eigenlijk de hele winter nog wel blad te vinden is.
Het groeit op beschaduwde plekken in de tuin, in het bos, langs muren en stoepen. Het heeft heel weinig nodig. Het is een onopvallend plantje dat de meeste mensen als onkruid bestempelen en ze heeft tere rode stengels. Het bloeit straks de hele zomer door met kleine mini lila paarse bloempjes. Ik vind het een elegant en super decoratief plantje. Met de fijne ingesneden bladeren en zelfs de uitgebloeide bloempjes zijn mooi. Als lid van de ooievaarsbekfamilie doet het roberskruid mee, door na de bloei de kelkbladeren te spitsen tot een soort van reigers of ooievaarsbek. Robertskruid is ook een zeer geurend kruid net zoals alle leden van de Geranium familie. Ik vind het lekker ruiken maar blijkbaar vinden de meeste mensen het stinken want ze heet ook wel stinkende ooievaarsbek!
Waar de naam vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Het zou afkomstig kunnen zijn van het Latijnse “ruber” dat rood betekend. Of naar “herba rubea” hetgeen rood kruid betekend. Maar er wordt steeds melding gemaakt van vernoeming naar een bisschop Robert Ruprecht. Dit vanwege de geneeskracht die eraan werd toegeschreven.
Deze bisschop leed aan een ziekte waar geen geneesmiddel tegen was. (Nu bekend als de ziekte van Basedow, een auto-immuun ziekte). Via een kruidenvrouw (zeer ongebruikelijk) zou hij de geneeskrachtige werking van het Robertskruid hebben ondervonden. Maar er was ook een zekere Franse monnik Robert die de geneeskracht van het plantje onderwees.
Geneeskracht:
Robertskruid werkt astringens (slijmvlies samentrekkend) en als gevolg daarvan bloedstelpend. Ontsmettend en licht urine afdrijvend. Wond helend. Orale inname bij maagdarmzweren of darmslijmvlies ontstekingen. Bij bloedingen werkt het bloedstelpend. Bij blaas en niergruis, en jicht.
Meer informatie over het Robertskruid in de kruidencursus van deze maand!
