Gevecht van het licht en donker

Vroeger kwam het je niet aanwaaien, getuigen de vele sagen en mythe die we kennen uit de overlevering. Er werd gevochten voor het bestaan en dat is eigenlijk nog steeds zo. Maar tegenwoordig richten we ons op het licht alsof het donker er niet meer mag zijn. Maar het donker is er altijd, kijk maar naar buiten we zitten in de donkere tijd van het jaar. Een tijd om naar binnen te gaan om te overdenken, waar soms het donker de overhand krijgt, tijd om niets te doen, om ondergronds te broeden en te verwerken.

De donkere kant van het leven van onze persoonlijkheid niemand is perfect maar misschien is dat ook wel wat het is, yin en yang, licht en donker de balans van het leven en bestaan. Accepteer je het donker geniet je meer van het licht want ja het kan niet altijd shinen.

En precies dat gebeurt ook in de natuur waar wij natuurlijk deel van uitmaken ook al vergeten we dat weleens! Het verhaal van Koning Hulst en Koning Eik is een metafoor voor het leven in het licht en donker en hoe dat toch niet zonder slag of stoot verloopt!

Het verhaal van Koning Hulst en Koning Eik

In de oude Keltische tijd, werd het jaar verdeeld in een donkere en lichte tijd.  Hoe, wanneer en waar deze overgang van donker naar licht werd bepaald, zal ik je vertellen.

In een land hier ver vandaan leefden twee koningen in hetzelfde koninkrijk, ze waren broers.  De Hulstkoning woonde in het Noorden. Daar was het koud, de dagen waren kort, er lag altijd sneeuw en was het er donker! Omdat het altijd zo donker was in het gebied van de Hulstkoning leerde hij zijn volk om bekwaam om te gaan met het licht en rust te nemen in het donker, en zuinig te zijn met wat ze hadden aan voedsel. Hij leerde zijn volk om na te denken over het leven om bij zichzelf naar binnen te gaan en te voelen wat ze echt nodig hadden. De koning Hulst leerde zijn volk omgaan met de moeilijkheden in het koude gebied.  Zij leefde in rust en eenvoud, zij verzamelde voedsel en hadden de kennis om deze lang te bewaren en goed om te gaan met hun bronnen.

Zijn broer de Eikkoning, leefde in het Zuiden van het land, waar het veel warmer was en de zon volop scheen. Koning Eik vond het belangrijk dat zijn volk kon genieten van het leven en dat zij feest vierden.  Zijn volk nam wat ze wilde en zij dachten er niet over na. Vruchtbaarheid stond bij hem hoog in het vaandel en hij zag dan ook graag jonge leventjes rond hem heen dansen!

Maar Koning Eik was niet blij, want het was, net zoals in het noorden bij zijn broer Hulst, winter geworden. Het werd kouder en donkerder en het volk in het zuiden was niet gelukkig. Het donker kwam op hen af en ze wisten niet goed hoe ze met die situatie moesten omgaan.  De Eikkoning kon het ze niet leren.

Alleen in het Noorden hadden ze kennis van overleven in deze omstandigheden. Zo besloot Koning Eik dat het tijd werd om een bezoek te brengen aan zijn broer en op 21 december betrad hij zijn rijk. 

Eik liep op Koning Hulst af en zei: “Mijn beste broeder, mijn volk is niet gelukkig, en wij willen het licht en de zon terug in ons land. Help ons de zon terug te brengen.”  Hulst lachte hem uit, en zei: “Je volk moet eerst maar eens leren zuinig te zijn met wat ze hebben, en een tijd van bezinning in acht nemen waarin ze nieuwe plannen kunnen maken”. “Zonder plannen kom je nergens.”  Maar Koning Eik wist dat daar nu geen tijd meer voor was en ondernam actie.  Hij zei: “Beste broer, als ik moet vechten voor de terugkeer van het licht, zal ik dat doen”. 

Hij stond op en liep op Koning Hulst af. Hulst stond op en vloog zijn broer aan.  Koning Eik was zwakker dan zijn broer maar hield vol, denkend aan het volk, dat hem nodig had. Dat schonk hem kracht.  In zijn gedachte brandde de zon en in één slag versloeg hij de Hulstkoning, die nu gewond op de grond lag.  Koning Eik beval hem de zon terug te geven. En zo gebeurde het. Koning Eik zei: “Mijn beste broeder, als je de donkere dagen terug wilt, kom dan op 21 juni naar het zuiden des lands, waar je krachten weer met de mijne worden gemeten.” 

En zo geschiedde het dat de broers Koning Hulst en Koning Eik elkaar op de zomer en de winter zonnewende tegen kwamen en hun deel van het seizoen opeisten. Maar zij besloten om in plaats van te vechten ook hun kennis te delen voor hun volkeren, voor het hele land was er in de lichtmaanden feest, overvloed,  genezing en vruchtbaarheid. 

En in de donkere maanden was er tijd voor rust, bezinning en het maken voor nieuwe plannen voor in de lichte tijd. Iedereen was gelukkig, omdat beide volken nu de kennis hadden van licht en donken.

Geef een reactie